Help! Het is de gecraqueleerde man!
Fascinerend hoe de barstjes in de verf of de lak op oude schilderijen (zoals deze in het Rijksmuseum) verschillende patronen maken bij verschillende kleuren. Of zou het komen door de grondstoffen waarmee de kleuren gemaakt zijn?
Ik heb er geen verstand van, maar ik zie wel dat de craquelures de geschilderde vormen volgen.
Kijk maar, de ogen en de haren zijn anders dan de jukbeenderen.
Dit is dus geen waterpartij waar iets wits onder het oppervlak drijft... dit is het oppervlak van een schilderij.
Het zijn rimpels in de zee van tijd.