Ik geloof

Met stukje rommel


Ik geloof dat het belangrijk is om stil te staan en goed te kijken naar je directe omgeving. Vol verwondering en met de bereidheid om je fascinaties serieus te nemen en op avontuur te gaan in de wereld van alledag. Ook al vind je dan alleen maar een roestige spijker, zoals ik hierboven. Het gaat om de houding. Samen zoeken zoals ik deed met de mannen van de genie bij dit avontuur, is al geweldig. Maar het hoeft niet groot. Of ingewikkeld. Je neus achternalopen en je nieuwsgierigheid volgen is ook heel leuk om te doen.

Wanneer was trouwens de laatste keer dat je dat deed?

Als ik een boodschap heb, dan is het dat. Ga een verbinding met je omgeving aan.

Daar wordt de wereld beslist een betere plek van en het kost niks.

Als de hele wereldbevolking open zou staan en vol verwondering zou kijken naar zijn directe buurman dan was wereldvrede beslist een stap dichterbij.

Verhalenbouwen is verhalen 'van ons' maken. Er hoofdstukken aan toevoegen. Verhalenbouwen is verbinden. Met alle middelen die ik heb.

Het gaat om de combinatie. Niet om de afzonderlijke elementen. Het gaat niet om mijn gitaarspel (dat is redelijk, maar hele rockacademies zijn veel beter). Of hoe goed (zeg maar gerust slecht) ik de schop hanteer. Of dat ik mooi kan zingen (hahaha). Of monteren (mwah). Of researchen. Of voordragen. Niks van dit alles is een doel. Alles is slechts middel.

Wie los naar de onderdelen kijkt mist het hele verhaal.

Natuurlijk kijk ik veel naar details. Maar die zijn het begin. Van een verhaal. Niet het einde.

Vandaar het motto van Mondo Leone Verhalenbouw: Exitus actas probat - Het doel heiligt de middelen.