Het regent.
Mijn hart gaat uit naar de Parade, die een paar dagen geleden in Rotterdam is gestart. De Parade in Rotterdam is altijd lastig. Betonnen omgeving. Beetje weinig en enigszins stug publiek.
En met regen zal het helemaal niet fijn zijn.
Ik heb wat verregende Parade-dagen meegemaakt.
Ai ai ai.
Op de Parade spelen is een ervaring zonder verdoving.
Je staat oog in oog met het publiek. Dat vaak verhit en goed gemarineerd is. Dus als het publiek het niks vindt dan voel je dat beslist. Maar als het publiek er niet is dan voel je dat ook. Want iedereen staat er op eigen risico. 33% van wat er aan de deur van jouw tent binnenkomt is voor de Parade, de rest voor de artiest.
0 mensen is 0 euro.
Als de zon schijnt en de mensen er zin in hebben kan de Parade fantastisch zijn, als je er van houdt. En dat doe ik. De geur van warm tentzeil, gras en bier... dat doet me wat. Beslist.
Ik heb een gouden tip voor Paradeartiesten. Inside informatie.
Er wordt wel vaker, in de krant en zo, gevraagd naar het geheim van het succes van de Parade. Dat weet ik niet, maar ik weet wel een belangrijk geheim van succes op de Parade.
Zeker als je geen bekende Nederlander of anderszins beroemd bent.
Op de Parade zijn er zogenaamde 'medewerkersvoorstellingen'. Dan speel je, voor de Parade open is, of na sluitingstijd gratis voor de medewerkers. Mijn tip is om dat zo snel en zo goed mogelijk te doen. Als de meisjes van de kassa of de bar jouw voorstelling leuk vinden, dan zit het de rest van de tijd vol.
Mensen vragen namelijk vaak aan de kassa of de bar of zij een tip hebben.
Op de allerverregendste Parade die er ooit geweest is, in 2004 volgens mij, in Amsterdam... waar voor tienduizenden euro's zand het Martin Luther King Park ingereden moesten worden tegen de blubber... waar alle tenten kriskras door elkaar stonden... waar 'mijn tent', de Cinerama, ergens achteraan, totaal uit de loop neergezet was... waar alle buren de tent dicht deden omdat er niemand kwam... heb ik goed gedraaid.
Met dank aan de meisjes van de kassa en de bar.