Trein en trein en trein


Station Arnhem

Aaah... het nieuwe station van Arnhem, waar ik onlangs was omdat ik naar Cyril Whistler's lezing 'Het Mysterie van Mittenwald' ben gegaan.

Maar eerst even dit:

In de Volkskrant

Wat zeggen Ferry (Mondo's favoriete grondradardeskundige) en ik nou al de hele tijd?

Ik geloof er niks van dat een trein vol goud aan het eind van de oorlog op weg naar Berlijn was en Ferry die geloofde niks van de radar-data die in Polen gepresenteerd werden.

Ik snap trouwens ook niet dat mensen denken dat dit verhaal iets te maken heeft met mijn schatgraafavontuur. Ik was toch niet op zoek naar een begraven trein? Ik dacht dat ik een oplossing voor een gecodeerd bericht had en ben gaan kijken. Mijn oplossing had met het spoor en dus met treinen te maken. Maar daar houdt het zo ongeveer op.

Cyril speelt zijn eigen viool

Cyril Whistler is een sympathieke vioolbouwer uit Arnhem die voortbouwde op mijn link naar het spoor (hij werd ook gevraagd naar die trein in Polen hahaha) en die tot een andere oplossing komt. Hij zegt dat hij 100% zeker is dat zijn oplossing klopt. Zelfs als hij niks vindt. Dat heb je mij allemaal nooit horen zeggen. En dat vind ik ook iets gevaarlijks om te zeggen en nog gevaarlijker om te geloven. Hij baseert zijn verhaal op het verhaal van Karl Hammer... en dat is al zoiets.

Hij hoopt binnenkort toestemming te krijgen voor verder onderzoek op de door hem aangewezen plek. De vioolbouwer heeft daar met een geleende grondradar een 'boogje' gezien, een kromming in de lijnen die zo'n apparaat laat zien. Een boogje dat volgens grondradarman Ferry ook een emmertje puin zou kunnen zijn. Of een dikke steen. En moet je eens zien wat wij, op zo'n dertig meter van waar Cyril wil gaan graven uit de grond hebben gehaald:

Dikke steen

Hier ligt een knoepert van een steen op een pallet die 'mijn' eerste gat afsluit. Rondom, onder de sneeuw, liggen trouwens ook allemaal stenen die stuk voor stuk groot genoeg zijn voor Cyril's boogje volgens mij. Begrijp mij goed. Ik gun het hem. Maar dat is iets anders dan geloven.

Na afloop raakte ik in gesprek met een buurman van Cyril die vroeg: Is er ook maar één geval bekend van zo'n soort gecodeerde nazi-boodschap? In een muziekstuk? Neu... ik ken er geen. En ik zou de vraag dan ook wel breder willen stellen: Is er ooit een echte schat gevonden met een klassieke schatkaart? Of na het oplossen van een code door iemand waar die code niet voor bedoeld was?

Sowieso. Als ik iets verstop wat jij moet kunnen vinden, dan geef ik je toch geen puzzel? Iets wat je (in het geval van Cyril) jaren kost om op te lossen? En wat je misschien wel fout kunt hebben? Of laat ik het zo zeggen: waarbij je, terwijl je 100% zeker bent dat je het goed hebt, een dikke steen vindt?