Het idee achter sushi en sahsimi vind ik prachtig. De beste ingrediënten, ultieme aandacht voor detail. Totale focus op kwaliteit. Verbijzondering tot en met.
'All you can eat' is het tegenovergestelde van dit idee. Dat gaat alleen om kwantiteit.
Het heeft echt niets met elkaar te maken. Die liefdeloze lapjes vis op koude ballen rijst, terwijl er sushi restaurants met Michelin sterren bestaan. Ik ken dan ook geen gerecht dat in zo'n uitersten te krijgen is als 'sushi'. Van supertop tot absolute bagger. Allemaal dezelfde naam.
De Japanners zijn er vast ook verdrietig over, maar ja, dit is helemaal geen Japanse zaak meer. Ik mag een boon zijn als 1% van de Japanse restaurants in Nederland door Japanners wordt gerund.
En vandaag zag ik een nieuwe mijlpaal op dat gebied. Ook bakjes friet draaien mee op de all you can eat sushi lopende band.
Je mag niet zomaar ham, hoe lekker ook, zelfs als de bereidingswijze precies hetzelfde is, Parmaham noemen. Aan het begrip / gerecht Bistecca Fiorentina zijn strenge regels gesteld. Zelfs Opperdoezers zijn beschermd. En dan is het mooie idee van sushi vrij om te vermoorden en misbruiken.
Moet er niet een keurmerk komen?
Mij valt op dat er in de drie namen die ik noemde plaatsen zitten. Champagne is tenslotte ook een streek. Ok dan, 'Japanese Sushi'. Of 'Japanese-style'. Of 'real'. Of weet ik wat. Maar dit wordt te erg. Friet.