Het zit er op. Gisteren was officieel de laatste keer dit jaar dat ik 'Het lot van Loterijman' heb verteld / gespeeld. Misschien dat ik het nog een keer ga doen in het Hoofdgebouw van het Instituut voor Verwondering. Als je daar meer van wil weten dan moet je clublid zijn of worden (kost niks en verplicht tot niks).
De mooiste reactie die ik kreeg was van Bert Natter, de schrijver, die mij gezien had in Baarn:
Gisterennacht droomde ik dat jij bij ons in huis woonde en dat je de schuur had uitgegraven: een enorme kuil in de tuin en daarin stond de schuur te wankelen op een paar gemetselde pilaren. Ik wil maar zeggen: de voorstelling heeft wel indruk gemaakt. Ik vond het ook echt goed, grappig en ontroerend, vooral de manier waarop Loterijman tot leven werd gewekt, met eigenlijk maar een handvol levensfeitjes en een enkele foto.
Nu weer door met andere dingen. Ik heb een paar dagen geleden een nieuw plan gekregen, maar dat is nog te pril om over te beginnen.
Dan eerst maar een paar details die ik op straat zag:
Een gebroken hartje en schitterende tape-resten.
