Een wat ouder fotootje van de passiebloem van de buren die buiten wil kijken.
Net zoals ikzelf eigenlijk. Ik geloof dat ik ergens anders aan het komen ben dan ik waar altijd was.
Hoewel Mondo Leone's verhalen / liedjes / filmpjes precies hetzelfde zijn reageren mensen de laatste tijd echt anders. Dat kan maar een ding betekenen: Dat ikzelf iets anders doe.
Daar waar een Mondo Leone optreden vroeger een (kaleidoscopisch... zei een oud-leraar ooit zelfs) boeketje moois was, is het nu meer een betoog aan het worden. Een pleidooi voor een houding. Voor open staan, je te verwonderen over zaken in je omgeving... En - heel belangrijk - daar vervolgens achteraan te gaan. Op avontuur in de wereld van alledag.
Als ik er over nadenk, maar misschien moet ik dat niet doen - het is heel intuïtief en simpel, het gaat juist over niet te veel denken - gaat het over:
AAN & OPEN | STAAN & GAAN
Dat je 'aanstaat'. Dat je wakker bent, hier en nu. En dan niet alleen maar in je hoofd of op je telefoon, maar dat je ook 'openstaat'. Open voor indrukken van buitenaf. Dat je kijkt en ziet.
Dat, als je iets ziet dat je raakt, je het avontuur aangaat.
En dat je 'open gaat'. Dat je de mensen met open vizier tegemoet treedt. De mensen die je op je avonturen ontmoet en de mensen aan wie je je verhalen vertelt.
Heel kinderlijk eigenlijk. Heerlijk om te doen ook.
Alleen lijken de grote mensen dat een beetje verleerd te zijn.
Misschien omdat ze bang zijn dat iets mislukt of dat iets geen nut heeft. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de houding zei ik al. Je weet het resultaat van tevoren niet. De passiebloem van de buren wist niet wat er achter de poort was. Avontuur moet kunnen mislukken, dus zullen sommige dingen ook mislukken. Maar andere dingen zullen weer lukken. Het doel is de reis. En reken maar dat je zult reizen als je aan en open, staat en gaat.