Gisteren vertelde ik het verhaal van 'De Schat van Mondo Leone' voor klanten van een reclamebureau in Amsterdam.
Een kunstenaar-kennis van mij is er op tegen dat ik optreed voor het bedrijfsleven.
Maar in een schouwburg werkt een groot deel van het publiek overdag ook gewoon in het bedrijfsleven, ze hebben namelijk een baan, dus ik zie het probleem niet. Sterker nog, Mondo Leone is zelf ook een bedrijf. Wel een raar bedrijf (en heel klein ook) wat geld verdient met zaken waarbij geld verdienen nooit het doel was. Nieuwsgierig zijn, op avontuur gaan, vastbijten.
Achteraf is wonderlijk, en gemakkelijk om te zeggen maar toch, dat de punten die het moeilijkst waren bij mijn Duitse avontuur dat nu 'De Schat van Mondo Leone' heet, en die mij het meeste pijn hebben gedaan... de dieptepunten dus... juist het waardevolst zijn voor het verhaal. Zij geven er diepte aan.
Maar op het moment zelf weet je dat niet. Je weet ook niet of je het overleeft. Niet iedereen kan een ontmoeting met een beer op de weg navertellen.
Ik wist ook niet wat de schat was. Ik had ook op kunnen geven en geen verhaal en alleen maar schulden kunnen hebben. Wel minder schulden, maar niks waarmee ik geld terug zou kunnen verdienen.
En inmiddels ben ik al weer lang en breed uit het gat, dus wat ben ik blij dat ik doorgegaan ben.
Vorige week maakte ik deze foto in het buitenland. Ik ben weer iets aan het zoeken. Maar deze keer samen met de persoon die het zelf verstopt heeft. Fascinerend.
Eerlijk gezegd ben ik er al meer dan een jaar mee bezig. Ik kan er niet veel over vertellen. Ik moet eerst nog een tijdje volhouden en doorbijten. Nu is het bos nog niet te zien. Zien we alleen nog maar bomen. Wel minder dan vroeger. Er zijn er gekapt. Waaronder de bomen die als referentie hebben gediend.
Waar heb ik dat eerder gehoord? Juist. Bij 'Het lot van Loterijman'. Ik krijg ervaring.
De Schat van Mondo Leone én Het lot van Loterijman én meer informatie over mijn nieuwe zoektocht kun je horen en zien tijdens het 'Ienieminimondofestival' met iedere avond iets anders van 18 tot en met 25 augustus in het Hoofdgebouw van het Instituut voor Verwondering in Utrecht.