Gisteren kreeg ik deze foto doorgestuurd. De gedenksteen voor Aäron / Arnold Loterijman, op de plek van zijn moord in het Baarnse Bos. Met kleine steentjes. En iemand heeft er zo te zien een bosje bloemen neergelegd. Ik ben dankbaar dat ik daar aan bij heb kunnen dragen.
Wie had dat ooit gedacht?
Ik niet toen ik een kleine twintig jaar geleden besloot het roer om te gooien en mijn verhalen, muziek en beeld te combineren. Uiteindelijk was het niet dat wat (voor mij en zoals blijkt goddank ook voor anderen) waardevol bleek te zijn, want dat is maar verschijningsvorm, maar het vertellen. En vertellen kan ook van alles betekenen. Dat gaat van sprookjes tot Tedtalks. Mij gaat het om het verbindingen maken daarmee en daardoor.
En uiteindelijk het bewegen van mensen.
T-shirt met gulp op navelhoogte
En dat kan op allerlei manieren. Ik had ook nooit gedacht dat ik een bijdrage zou kunnen leveren aan het eindexamenwerk van een kunstacademiestudent die sinds zijn geboorte een blaas-stoma heeft (hij is geboren zonder blaas) en die sindsdien plast door een slangetje uit zijn navel. Hij wil producten ontwerpen voor mede lotgenoten omdat alle plas-probleem-producten voor oude mensen zijn.
Voordat hij dat kan doen wil hij eerst zelf kunnen vertellen over zijn eigen situatie - streepje - taboe. En zocht hulp bij dat vertellen.
Foto op 'eindexamen-briefkaart' - iedereen die afstudeert heeft zo'n kaart bij de eindexamenexpositie - ik had die foto nooit laten zien als hij die niet zelf openbaar gemaakt heeft
Hij wil vertellen, ik vertel al mijn hele leven lang. Daardoor kan ik hem de hand reiken. Daarna gaat het niet over vertellen, maar over wat je zegt.
Hij studeerde af met een 9. Maar het is meer dan dat. Het is een enorme overwinning op hemzelf. Hulde.
Een jongen die met 16 gestopt was met naar school gaan en die volledig stil was komen te liggen... maar die op zijn 19e weer in beweging wilde komen... heb ik gelukkig kunnen helpen om zijn vleugels weer te vinden. Hij houdt van fotograferen en muziekmaken. Ik ook. Dat was de ingang. Dan kunnen we praten.
Dit was zijn profielfoto:
En hij heeft nu een heel andere foto. Uit eigen beweging veranderd.
Die foto zou ik graag laten zien, maar dat doe ik niet omdat hij er nu wel herkenbaar op staat.
Zij hebben het helemaal zelf gedaan.
Ik zei 'het bewegen van mensen'. Dat betekent niet dat ik ze beweeg. Ze bewegen zelf.
Net zoals mensen uit zichzelf steentjes hebben gelegd.
Ik was alleen maar de verbindingsman. En ben blij dat ik dat heb kunnen zijn. Dat is heel iets anders dan voor een volle zaal met een basgitaar om je nek staan te hupsen en stoer willen zijn. Daar bewegen de mensen in de zaal ook. Ze dansen. Ze gaan nergens heen.
Ouder worden heeft wel wat.