Gisteren was de presentatie van de roman 'Hotel Goldberg' van Ewa Maria Wagner in Baarn.
Weer een Mondo Leone verhaal heeft een kindje gekregen.
Hier sta ik met Cyril. Hij heeft een LP en ik heb een munt. Als ik niet uit was gaan zoeken hoe het nou zit met een artikel uit de Volkskrant, was zijn LP (en CD en boekwerk) er niet geweest. Als je daar iets meer over wil lezen, klik hier.
Terug naar Ewa:
Het verhaal van SS'er Willi Kulla speelt een belangrijke rol in haar verhaal. In haar verhaal heeft hij wél zijn schat opgegraven in Baarn, maar het is dan ook fictie. En komt zijn kleinkind voor een moreel dilemma te staan als zij het hotel erft dat met zijn oorlogsbuit gefinancierd is.
Als ik niet het verhaal van Willi Kulla was gaan uitzoeken was haar boek er niet geweest. Zegt Ewa zelf.
Ewa maakt van Willi Kulla een romanfiguur. Maar dan anders, ze gebruikt zijn verhaal.
Ik heb van hem (onder andere) een soort van stripfiguur gemaakt. Maar dan anders. Ik gebruik zijn afmetingen.
Ik heb de 1 op 1 tekening die ik heb gemaakt (op een stuk vloerzeil en) die ik gebruikt heb om de plek van zijn laatste moord te bepalen opgerold onder mijn arm. Ewa een boek, ik een tekening. Ieder doet zijn of haar ding.
Ik heb voor mijn onderzoek de oude politiefoto's (die ik niet mocht gebruiken van het Nationaal Archief) overgetrokken en daarna een tekening van Kulla op ware grootte gemaakt.
Op de foto (uit zijn oorlogsmisdadiger dossier) wees Kulla het graf van Arnold / Aäron Loterijman aan.
En op precies die plek ligt nou de gedenksteen voor zijn laatste slachtoffer.
Deze foto heb ik van de 'Traces of War' website gehaald.
Ook weer een soort vervolg op het verhaal.