Er is een wereld van verschil tussen de fenomenen 'ridder' en 'minstreel'. De ridder doet dingen die de minstreel nooit zou doen, maar kan ze niet zo bezingen als de minstreel. Er zijn geen zingende ridders en geen vechtende minstrelen.
Wat ben ik dan? Iets er ergens tussenin. Want ik vertel en zing, maar handel ook. Daarom is de term verteller eigenlijk niet helemaal goed. Want de gemiddelde verteller handelt helemaal niet. 'Verhaler' zou beter zijn. Omdat ik ook zorg voor nieuwe feiten in mijn verhalen. Ik ga 'het verhaal halen'.
Een goed voorbeeld hiervan is 'Het lot van Loterijman' dat ik op 4 mei in het kader van 'Theater na de Dam' ga vertellen / doen. Theater. Nog zo'n term. Een echt peloton van de genie is geen theater.
Kop van artikel in de Panorama van 1960 over de poging van een SS'er om zijn schat te vinden
Uitzoeken hoe het nou zit met een schat die een oorlogsmisdadiger aan het eind van de oorlog begraven zou hebben, vlakbij de plek waar hij twee moorden heeft gepleegd, is geen theater.
Hoe dan ook. Het theater is gelukkig een plek waar deze verhalen kunnen klinken. Een vermoorde en vergeten man krijgt een naam: Arnold / Aäron Loterijman en een gezicht in Kunstlinie in Almere.
kunstlinie.nl/programma/mondo-leone
En hij heeft een echte gedenksteen in het Baarnse Bos:
