Ik was met een aantal bevriende leraren van de kunstacademie, waar ik van tijd tot tijd gastdocent ben, naar de Architectuur Biënnale in Venetië.
Dit jaar was het thema: 'Free Space'.
In het paviljoen van Duitsland ging het bijvoorbeeld over 'muren'
In het gebouwtje van Japan waren tekeningen te zien.
Deze vond ik wel wat. Juist omdat hij zo zorgvuldig gemaakt is van zo'n niksig tafereel. Het wordt als tekening weer een wereld op zich.
En ik heb het vaker. De vorige keer, twee jaar geleden dus, dat ik op de Biënnale was had ik het ook. Doordat ik zo bezig ben met kijken... en doordat ik zoveel mooie dingen zie raak ik geïnspireerd en begin ik overal mooie dingen te zien.
Ohhh.
En terwijl het Biënnale publiek (meesten in het zwart, kekke bril, mooie jongens met kokette knotjes) verbaasd probeert te zien waar ik nu een foto van maak (huh? het is nou niet echt interessante architectuur) sta ik daar de verkeerde kant opgericht en probeer rondfladderende schoonheid te vangen.
Daarom ga ik ook liever niet samen naar zo'n tentoonstelling. Omdat het vervelend is voor de ander als ik overal aan blijf haken.
Mijn medereizigers waren al lang elders. Ze zijn echte architectuurminnaars en willen al-les zien. Maar ik hou teveel van andere dingen - hej, we zijn in Venetië! - om te gaan lunchen in de kantine van het festivalcomplex.
En er is in Venetië in elk geval een restaurant waar ik toch even - for sentimental reasons - wilde gaan eten.
U bent nu klaar om naar nummertje 2 te gaan.