Ferdinand Cheval was een Franse plattelandspostbode die lang geleden, tijdens het doen van zijn ronde struikelde over een steen.
Hij liep terug naar die steen en vond hem heel mooi. Hij is die stenen gaan sparen en heeft er uiteindelijk een paleis van gebouwd in zijn achtertuin.
Het 'Palais Ideal'.
Hij heeft er 33 jaar aan gewerkt, op een gegeven moment ging hij zijn route (van 32 kilometer) met de kruiwagen maken om meer stenen mee te kunnen nemen.
Ik ben op een soort van bedevaart naar dat paleis geweest.
Omdat ik geloof dat postbode Cheval een lichtend voorbeeld is voor iedereen die een droom heeft waar niemand in gelooft.
Als je ziet wat hij gedaan heeft, heb je zelf geen enkel excuus meer om thuis op de bank te blijven zitten van: ik ben zo moe.
Maar toen ik er was vroeg ik me af waar hij nou precies gestruikeld is. En dat is onbekend, in de boeken en in het museumpje. Hij is er zelf ook altijd bepaald vaag over geweest.
En dat wil ik toch weten. Dit is niet zomaar een plaats geweest natuurlijk. Dit was een kruispunt in zijn leven! Daarnaast vind ik het een heel troostrijke gedachte dat struikelen niet per sé slecht hoeft te zijn. Hij heeft er een paleis aan over gehouden.
Ik ben gaan uit gaan zoeken waar hij op zijn plaat moet zijn gegaan. Als een ware 'romantic detective'. Het heeft me drie dagen gekost. Maar volgens mij weet ik het.
Ik heb er ook een steen gevonden, die lijkt op de stenen waarmee hij zijn paleis heeft gebouwd en die heel anders zijn dan de stenen die verder langs zijn route liggen.
Dat zijn meer van die bovenmaatse kiezels, die zou Cheval nooit uitkiezen.
En... uiteraard heb ik, op dit kruispunt in het leven van de postbode, later een Gouden Randje geplakt:
Meer hierover valt te horen en te zien in mijn eigen ideale verhalenpaleis.