Meesterklas Vertellen

Ik blijk een soort van geboren verteller te zijn. Toen ik 5 was vertelde ik in elk geval al honderduit tegen de andere kleuters, volgens een observatie die een leerling kleuterjuf toen van mij gemaakt heeft.

Mensen zeggen vaak dat ik dat goed kan. En als zij dat zeggen dan is dat zo. Want het publiek is de enige graadmeter voor een verteller.

Zo werd het vertellen van het verhaal 'De Schat van Mondo Leone' (met als subtitel 'De reis van de held') twee maanden geleden gemiddeld met een 9,2 beoordeeld door de deelnemers van een klein congres:

Maar liefst tien tienen.

Dit is geen opscheppen. Zoals Muhammad Ali zei: 'It ain't braggin' if you can back it up'. Ik zie en zeg het meer vol verwondering.

Dit is ook geen toeval. Tijdens het NIBUD congres kreeg het verhaal een 8,6. Het hoogste punt voor een inhoudelijke bijdrage.

Het NIBUD congres, daar zitten toch aardig wat mensen te glimmen

Tijdens een leven lang ware verhalen vertellen (met soms grote gevolgen, zoals een groot gat in Duitsland, of een zoekactie van de genie in een bos in Baarn) zijn mij een aantal dingen opgevallen. Ik heb gezien, gevoeld en geleerd hoe het werkt. En uiteraard hoe het niet werkt. En dat ga ik delen in een meesterklas. Want er kan niet genoeg goed verteld worden.

Ik ga open huis houden in het bouwwerk van het verhaal.

Tijdens 'De Schat van Mondo Leone' op onderwijsdag HKU in TivoliVredenburg (ik wijs aan op een oud schilderij aan waar mijn advocaten - ik had drie advocaten meegesleurd het verhaal in - hun kantoor hebben) - foto: Peter Menninga

Ik zal eerst mijn ijzersterkste verhaal (De Schat van Mondo Leone, dat van die 9,2 dus) vertellen en het daarna uit elkaar halen. Ik zal de constructie laten zien, maar ook de krachten die spelen tijdens het vertellen zelf. Ik heb ook een 'syllabus' geschreven. Een soort kookboek. De zogenaamde 'Uit de school klapper'.

Work in progress